Turqia po imponon në mënyrë aktive një zonë të sigurt kundër Rusisë. Duke supozuar se doktrina e re zgjat, kjo do të thotë fundi i shpresave ruse dhe iraniane për një zgjidhje ushtarake në Siri, transmeton InfoShqip.
Pas një serie sulmesh ruse në zonën e sigurt të opozitës Turko-Siriane të vendosur në Siri, Turqia tha se ishte hakmarrë me sulme natën e 14 Marsit. Për herë të parë në historinë e luftës civile siriane, Turqia u hakmor për një sulm ndaj civilëve sirianë që nuk dëmtoi trupat e saj dhe as ishte një sulm kimik.
Masa tregon qasjen e re të Turqisë për të mbrojtur zonën dhe për ta ruajtur atë si një zonë të sigurt. Ky incident është përpjekja e parë për të parandaluar në mënyrë aktive Rusinë dhe regjimin e Asadit që të sulmojnë zonat e mbajtura nga qeveria e përkohshme siriane.
Në realitet, sulmi është një nga shumë – Rusia ka sulmuar zonën e sigurt më parë. Për herë të parë, më 9 shkurt 2017, gjatë Operacionit Mburoja e Eufratit, katër ushtarë turq humbën jetën në një sulm ajror rus duke luftuar ISIL në Al-Baba.
Vetëm 19 ditë më vonë, Rusia kreu një sulm tjetër ajror kundër opozitës së armatosur Siriane pranë Al Baba.
Megjithëse frekuenca e sulmeve ishte dukshëm në rritje, sulmi i fundit ndodhi më 14 mars 2021, të cilit Turqia më në fund ia ktheu. Sulmet ajrore ruse ishin sulme taktike në 2017 për të ndaluar përparimin e mëtejshëm nga Turqia dhe opozita Siriane kundër ISIL. Sidoqoftë, që nga viti 2019, sulmet ajrore ruse dhe sulmet me raketa balistike kanë synuar infrastrukturën e naftës, d.m.th. depot e naftës, rafineritë e naftës dhe cisternat e naftës, transmeton InfoShqip.
Rusia ka dy motivime kryesore për këto sulme. E para është parandalimi i qeverisë së përkohshme siriane, me mbështetjen e Turqisë, nga krijimi i një alternative ndaj regjimit të Asadit. Për të parandaluar që këto zona të bëhen një qendër tërheqëse, Rusia po synon infrastrukturën e tyre të naftës, e cila është e nevojshme për ngrohje, energji elektrike dhe ujë.
Një motiv tjetër i Rusisë është t’i tregojë popullatës lokale se zona e sigurt nuk është as e sigurt dhe as e përhershme.
Mesazhi i Rusisë thotë: Një zonë e sigurt e banuar nga 2.3 milion Sirianë është po aq e sigurt sa lejon Rusia
Hapja e një korridori të sigurt në Abu Zindan pranë Al Baba – për civilët dhe kalimi i tyre në zonat e kontrolluara nga regjimi – mund të shihet si pjesë e qëllimeve të Rusisë. Sidoqoftë, civilët nuk e pranojnë këtë mundësi në ndonjë numër të dukshëm.
Megjithëse Rusia e përdor këtë strategji për zonat e kontrolluara nga qeveria e përkohshme Siriane, ajo i shikon zonat e kontrolluara nga grupi terrorist separatist-marksist YPG ndryshe. Nga një perspektivë ruse, YPG nuk është një kërcënim i brendshëm për regjimin e Asadit si qeveria e përkohshme siriane.
Prandaj, Rusia nuk shqetësohet nga YPG, por nga mbështetja amerikane për YPG. Rusia do të përpiqet të ndajë YPG nga SH.B.A. por nuk synon ta eleminojë atë, por po përpiqet të ndërmjetësojë midis regjimit dhe YPG.
Sidoqoftë, është e rëndësishme të theksohet se Rusia hedh poshtë kërkesën e YPG për autonomi në Siri si rezultat i procesit të Astana.
YPG është krahu sirian i organizatës terroriste PKK
Për Turqinë, sulmet ruse në zonën e sigurt janë të rrezikshme dhe mund të dëmtojnë politikën turke në Siri në një periudhë afatgjatë. Prandaj, Turqisë iu desh të ndërhynte dhe të ndalonte sulmet ruse. Turqisë iu desh të tërhiqte vijën përmes hakmarrjes.
Në këtë kontekst, hakmarrja e fundit është jashtëzakonisht domethënëse.
Për herë të parë, Turqia mori hak drejtpërdrejt për një sulm në zona të sigurta që nuk i bëri dëm asnjë ushtari turk. Turqia i është përgjigjur sulmit të fundit duke synuar gjithashtu zonat e kontrolluara nga YPG. Sulmi tregon se Turqia po e lë Rusinë mënjanë me YPG.
