Aktori i madh Mirush Kabashi ka bërë një deklaratë të fortë në lidhje me Covid-in që vazhdon të mbetet një kërcënim për gjithë botën. Edhe pse jo në gjëndje të mirë shëndetësore, aktori Kabashi nuk mund të mos ishte i pranishëm në aktivitetin e organizuar sot paradite nga Forumi i Shoqërisë Civile mbi reformën zgjedhore.
Për të përcjellë një mesazh për të ardhmen. Mirush Kabashi nuk fshehu dot shqetësimin për situatën në të cilën ndodhet vendi dhe mesazhi i tij ishte për një reformë të vërtetë politike.
“Reforma jo elektorale, por reforma politike. Pasi tek reforma elektorale kemi diskutuar si të vjedhim votat apo si të ruajmë nga armiqtë por të vjedhim ne brenda familjes politike. Po kush i futi, vetë partitë politike. E kanë perfeksionuar deri në këtë formë sa sot nuk po arrijmë dot ti gjejmë zgjidhjen dhe kanë harruar kryesoren nuk kemi sistemin politik. Shoqëria shqiptare sot është si anije që nuk ka pusull dhe as destinacion. Të mos thotë njeri që kemi demokraci, ku është shprehur. Aty ku mund të shprehej demokracia ishte parlamenti shqiptar. Por kush thotë që është i popullit? Çfarë lidhje ka populli me sistemin? Nuk ka asnjë akses.”
Fjalimi i Mirush Kabashit:
“Jam më i vjetri këtu 72 vjeçar. Më i preferuari i COVID-it që mezi pret ta kapë.
Nëse ka ndonjë gjë të mirë covidi, është kriteri i moshës që ka zgjedhur, nuk e themi se nuk duam të jetojmë por do të ishte mbivdekje të mos shikonim fëmijët tanë e aq më tepër nipërit e mbesat. Ky motiv më nxiti që në një gjëndje jo fort të mirë shëndetësore të jem këtu, për të ardhmen.
Artistët e kanë një parti është arti.
Reforma jo elektorale, por reforma politike. Pasi tek reforma elektorale kemi diskutuar si të vjedhim votat apo si të ruajmë nga armiqtë por të vjedhim ne brenda familjes politike. Po kush i futi, vetë partitë politike. E kanë perfeksionuar deri në këtë formë sa sot nuk po arrijmë dot ti gjejmë zgjidhjen dhe kanë harruar kryesoren nuk kemi sistemin politik. Shoqëria shqiptare sot është si anije që nuk ka pusull dhe as destinacion. Të mos thotë njeri që kemi demokraci, ku është shprehur. Aty ku mund të shprehej demokracia ishte parlamenti shqiptar. Por kush thotë që është i popullit? Çfarë lidhje ka populli me sistemin? Nuk ka asnjë akses.
Në më 8 shkurt 1991 organizova të parin koncert recital për demokracinë. Nuk ishte punë e lehtë në atë situatë ku nuk dihej nëse mund të kthehej mbrapsht.
Kujtoj dhe i kam ndjekur të gjithë aktivitetet që janë bërë në Durrës e Tiranë.
Nuk harroj vargjet e Bardhyl Londos ku mitingjet i përshkruante me vargjet:
Mbaruan duartrokitjet,
thirrjet entuziaste
u ulën krahët me “V”-të e gishtave në erë.
Pastaj filloi shiu
si për të na kujtuar se këpucët na fusnin ujë
dhe se lata e druve duhej prerë…
Më duken aktuale dhe këto vargje
Kur gjithcka do të ketë mbaruar përfundimisht
Të njëjtat ministra me të njëjtat detyra
Me të njëjtët shoferë do të drejtojnë të njëjtët ministri
Po si kështu
Fitimtarët, fitimtarë dhe të mundurit të mundur në përjetësi
A jo, në qoftë kështu mos ardhsh kurrë moj Demokraci”
Si profet më duket Bardhyl Londo. Drejt kësaj do të shkojmë nëse do të vazhdohet kështu, do të formojmë dhe diktator të ri.
