Nëse gratë do të kenë një shans të barabartë në shoqëri për të punuar dhe fituar si partnerët e tyre, familjet e tyre do të lulëzojnë. Dhe kur familjet lulëzojnë, komunitetet dhe kombet rriten gjithashtu. Kjo është arsyeja pse çdo grua, çdo burrë, çdo fëmijë, çdo familje dhe çdo komb në këtë planet ka një interes në diskutimin që zhvillohet sot.
Gjatë 25 viteve të fundit, kam punuar me këmbëngulje në çështje që lidhen me gratë, fëmijët dhe familjet. Gjatë dy viteve e gjysmë të fundit, kam pasur mundësinë të mësoj më shumë rreth sfidave me të cilat përballen gratë në vendin tim dhe në mbarë botën. Kam takuar nëna të reja në Indonezi, të cilat mblidhen rregullisht në fshatin e tyre për të diskutuar ushqimin, planifikimin e familjes dhe kujdesin për foshnjën. Kam takuar prindër që punojnë në Danimarkë, të cilët flasin për ngushëllimin që ndjejnë kur dinë se fëmijët e tyre mund të kujdesen dhe të sigurohen dhe të ushqehen në qendrat pas shkollës. Kam takuar gra në Afrikën e Jugut, të cilat ndihmuan në udhëheqjen e luftës për t’i dhënë fund aparteidit dhe tani po ndihmojnë në ndërtimin e një demokracie të re.
Jam takuar me gratë kryesore të hemisferës sonë, të cilat po punojnë çdo ditë për të promovuar shkrim -leximin dhe kujdes më të mirë shëndetësor për fëmijët në vendet e tyre. Kam takuar gra në Indi dhe Bangladesh, të cilat po marrin kredi të vogla për të blerë lopë qumështore në mënyrë që të sigurojnëjetesën për veten dhe familjet e tyre. Kam takuar mjekët dhe infermierët në Bjellorusi dhe Ukrainë, të cilët po përpiqen të mbajnë fëmijët gjallë pas pasojave të Çernobilit.
Sfida e madhe e këtij tubimi është t’u japë zë grave kudo që përvojat e të cilëve bien në sy, fjalët e të cilëve nuk dëgjohen. Gratë përbëjnë më shumë se gjysmën e popullsisë së botës, 70% të të varfërve në botë dhe 2/3 e atyre që nuk mësohen të lexojnë dhe shkruajnë. Ne jemi kujdestari kryesor për shumicën e fëmijëve dhe të moshuarve në botë. Megjithatë, shumica e punës që bëjmë nuk vlerësohet nga ekonomistët, as nga historianët, as nga kultura popullore dhe aq më pak nga udhëheqësit e qeverive.
Pikërisht në këtë moment, ndërsa qëndrojmë këtu, gratë në mbarë botën po lindin, rritin fëmijë, gatuajnë ushqime, lajnë rrobat, pastrojnë shtëpitë, mbjellin tokat, punojnë në linjat e montimit, drejtojnë kompani dhe drejtojnë vende. Gratë po vdesin nga sëmundjet që duheshin parandaluar ose trajtuar. Ata po shikojnë fëmijët e tyre të nënshtrohen nga kequshqyerja e shkaktuar nga varfëria dhe privimi ekonomik. Atyre u mohohet e drejta për të shkuar në shkollë nga baballarët dhe vëllezërit e tyre. Ata janë të detyruar të prostituojnë.
Ata që kanë mundësinë të jenë këtu, kanë përgjegjësinë të flasin për ata që nuk munden. Si amerikane, unë dua të flas për ato gra në vendin tim- gra që po rrisin fëmijët nën pagën minimale, gra që nuk mund të përballojnë kujdesin shëndetësor ose kujdes për fëmijët, gra, jeta e të cilave kërcënohet nga dhuna, përfshirë dhunën drejt tyre. Dua të flas për nënat që po luftojnë për shkolla të mira, lagje të sigurta, ajër të pastër dhe valë të pastra të ajrit- për gratë e moshuara, disa prej tyre të ve, të cilat zbulojnë se pasi kanë rritur familjet e tyre, aftësitë dhe përvoja e tyre e jetës nuk vlerësohen; për gratë që punojnë gjithë natën si infermiere, nëpunëse hoteli ose kuzhiniere të ushqimit të shpejtë, në mënyrë që të jenë në shtëpi gjatë ditës me fëmijët e tyre.
Duke ju folur sot, unë flas për to- ashtu si secili prej nesh flet për gratë në të gjithë botën, të cilave u mohohet mundësia për të shkuar në shkollë, për të parë një mjek, ose për të pasur pronën e tyre, ose për të thënë një fjalë në lidhje me drejtimin e tyre, thjesht sepse janë gra. E vërteta është se shumica e grave në të gjithë botën punojnë brenda dhe jashtë shtëpisë, zakonisht nga nevoja. Ne duhet të kuptojmë se nuk ka një formulë të vetme se si gratë duhet të udhëheqin jetën tonë. Kjo është arsyeja pse ne duhet të respektojmë zgjedhjet që çdo grua bën për veten dhe familjen e saj. Çdo grua meriton një shans për të realizuar potencialin e saj të dhënë nga Zoti.
Por ne duhet të pranojmë se gratë kurrë nuk do të fitojnë dinjitet të plotë derisa të drejtat e tyre njerëzore të respektohen dhe mbrohen. Tragjikisht, gratë janë më shpesh ato të cilëve u janë shkelur të drejtat njerëzore.
Nëse ka një mesazh që bën jehonë nga kjo konferencë, le të jetë ai që të drejtat e njeriut janë të drejtat e grave dhe të drejtat e grave janë të drejtat e njeriut, një herë e përgjithmonë. Le të mos harrojmë se midis atyre të drejtave janë e drejta për të folur lirshëm dhe e drejta për t’u dëgjuar. Më lejoni të jem e qartë. Liria nënkupton të drejtën e njerëzve për t’u mbledhur, organizuar dhe debatuar hapur. Do të thotë të respektosh pikëpamjet e atyre që mund të mos pajtohen me pikëpamjet e qeverive të tyre.
Tani, është koha për të vepruar në emër të grave kudo. Nëse marrim hapa të guximshëm për të përmirësuar jetën e grave, ne do të marrim hapa të guximshëm për të përmirësuar jetën e fëmijëve dhe familjeve gjithashtu. Familjet mbështeten tek nënat dhe gratë për mbështetje dhe kujdes emocional. Familjet mbështeten tek gratë për punë në shtëpi. Dhe, gjithnjë e më shumë, familjet mbështeten tek gratë për të ardhurat e nevojshme për të rritur fëmijë të shëndetshëm dhe për t’u kujdesur për të afërmit e tjerë.
Le të jetë kjo konferencë thirrja jonë për veprim në mbarë botën. Le t’i kushtojmë vëmendje asaj thirrjeje, kështu që ne mund të krijojmë një botë në të cilën çdo grua trajtohet me respekt dhe dinjitet, çdo djalë dhe vajzë dashurohet dhe kujdeset njësoj, dhe çdo familje ka një shpresë për një të ardhme të fortë dhe të qëndrueshme.
Ora është tani. Ne duhet të lëvizim përtej retorikës. Ne duhet të kalojmë përtej njohjes së problemeve për të punuar së bashku, për të bërë përpjekjet e përbashkëta për të ndërtuar atë bazë të përbashkët që shpresojmë të shohim. Bekimi i Zotit qoftëmbi ju, punën tuaj dhe të gjithë ata që do të përfitojnë prej saj. Faleminderit shumë!
